Şaka bir yana üzerimde hümanist olmanın verdiği bir şişkinlik var. Bir takım şeylerin farkına vardığımdan beri benimle beraber. Örneğin, rakunların yiyeceklerini yıkarayarak yediğinin, Luigi'nin gerçekten canlı olduğunun, kimsenin 2. şansı haketmediğinin farkına varmak gibi.. 3. lafımından ergenlik sızdığının farkındayım... Zaten asıl şişkinliğin sebebi de ne yazık ki o. Ve ne yazık ben bir ergenim. Hala aynı paradoks havuzunda gibiyim. Yine olsa yine aynı hatayı yaparım gibi. Her neyse böyle olmamaya çalıştım, olmadı.
Saflığımı da siz sevgili okuyucularıma hümanizm diye yutturmaya çalıştım. Oldu mu? Olmadı. Bir işi daha elime yüzüme bulaştırdım ve gidiyorum.
"okaeri"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder