Embrace

Bugün dershanede, arkamda oturan iki insanın durmadan;

"çok şeker kız yea, ay çok masum, minik şey seni.." gibi sözleri beni çok yaraladı.

Dayanamadım arkamı döndüm ve;
"aynı yaştayız dövücem ama artık." dedim. Çok korktular. Gözlerimdeki otoriter kadını gördüler. Özür dilediler. Ben de dersin ortasında sınıftan çıktım. Merdivenlere -benim için- serilen kırmızı halıdan koşarak indim. Dershane kapısından dışarı fırladım. O yağmurlu özgürlük kokan havada "BEN KÜÇÜK DEĞİLİM" diye bağırdım.

... Dayanamadım arkamı döndüm ve;

"aynı yaştayız dövücem ama artık." dedim. Kıkırdaştılar. "Ay yavru kedişimiz nasıl da hırçınlaştı." dediler. Önüme döndüm ve dersi dinlemeye başladım.

Hayat zor ve şaşırtıcı. Ben insanlara "Çocuk gibi davranmakla, çocuk olmak aynı şey değildir"i anlatamadım. Bence küçük gözüktüğüm için insani davranışlarım çocukça algılanıyor. Yinede benim bunlarla sorunum yok. Güzel değil de sevimli olmayı, ruj sürünce pikaçudan raiçuya dönüşmeyi, yaşımı öğrenen her organizmanın "daha küçük gösteriyosun." demesini SEVİYORUM.

Benim 5 temel sorunum var:

sakin duramamak.sabırsız olmak.çabuk sinirlenmek.kararsızlık.dengesizlik.

Belki de 8 filandır. Ben 3 tanesini unutmuşumdur..

Böyle bağırdım. Bağrıştık. Sarılı olan ben. Küçük olan fizikötesi ben, geri kalanlar da hayali kankitolarım..