Espri anlayışım üzerinde çok düşündüm. Babamın beni pişmaniye ile kandırdığı o günleri, benim mönüğümü şekerle kandıramadığım dünü düşündüm. "Böbö nasıl beceriyodun."
Az önce cinlerim senin pişmaniyeler kralı ile kavga ettiğini söyledi. Aranızı bir pamuklu şeker bozmuş . Oysa senin gay olduğunu sanardım. Kendimi hep kandırdım?
Elalemin yaptığı cümlenin sonunu getirememe esprisini hep yapma...
Hep "kapalı kapılar ardından..." diye başlayan bir yazı yazmak istedim. Hep kendimi gıdıkladığımda gıdıklanmak istedim, domuzum olsun istedim, yaz tatilimi kankitolarımla dağda geçirmek istedim, cinlerimle gerçekten konuşabilmek istedim. Şimdi hep Minik'i istiyorum. Geri kalanlar, sizi de istiyorum hala çokçok.
Violetove :* ve cinlerim olmasaydı şu an bunu yazacak cesaretim olmazdı. Blog'umla şu çatırçatır kıpırkıpır kavgayı yapamazdım yani.
Sen bana kızgın da olsan blogum, seni nasıl özlemişem nasıl özlemişem anlatamam. Seni ailecek çok seviyoruk <3
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder