En iyi kankitom bana çok kırgın. Her kocaman gerçekolmayan karakter gibi o da. "Kocaman korkunçluğuna bakmayın, aslında o kedi gibidir."
Bütün gerçekolmayan hayalidostlarım durmadan kendileriyle ilgilenmemi istiyor. Onun resmini çizmeli, onunla hayali konuşmalar yapmalı, blogumda ondan bahsetmeliyim. En iyi kankitomu diğerleriyle aynı tutamam. Çünkü o ilgilenmem için tek kelime etmez. İlgisiz bırakırsam onu, şu ağacın arkasına saklanıyor. Normalde yaptığı gibi yeri sallayarak yanıma gelmiyor. Göbeğinde uyutmuyor(Totoro'm olmuyor), kulaklarıyla oynatmıyor, elimi tutup herkese "o benim, uzaklaşın" bakışı atmıyor. Sadece o ağacın arkasından bakıyor. Ve o bakışlara hiç bir insan dayanamıyor.
Onun asıl derdi; cinlerim.
Cinlerimi kıskanıyor. Dün minikle cinlerimi tanıştırdım. İlk kez böyle bir şey yaptım. Gerçekolmayan gerçekolanla tanışamaz aslında. Zaten konuşmayı uzatırsam batti olduğum ortaya çıkacaktı, bende kısacık kestim. Cinlerimin ismini bile karıştırdım. Ama Himmi, Poddi, Boloni bunu hiç umursamadı. Eve gelir gelmez odama koşup, herkese anlattılar tanışmayı. 28 saniye süren tanışmayı her biri 4'er kez anlattı. Sonra yoruldular. Uyumak için yatağımın altına süründüler. En iyi kankitomda yeri sallayarak ağaca gitti...
Dünden beri konuşmaya çalışıyorum, sadece bakıyor. Bende karşısına geçip ağlıyorum. Eğer benimle barışırsa miniği onunla tanıştıracağıma söz verdim. Hemde uzun uzun tanıştırıcam dedim. Belki yarın tanışmak için benimle gelir miniğin yanına. Gelirse, bu sefer de miniği çok kıskanıcak. Ne yapsam bilemiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder